Singing Whales of Vava’u and Tongatapu Blowholes
Door: Kieke en Eef
Blijf op de hoogte en volg Kieke en Eef
30 September 2015 | Tonga, Neiafu
Vava’u: 25 – 30 sept 2015
Bekijk dit verhaal met foto's op onze eigen te gekke website: www.travelsoap.nl
Hier de directe link naar het reisverhaal: http://www.travelsoap.nl/reisverhalen/singing-whales-of-vavau-and-tongatapu-blowholes/
Tonga, Vava’u – Neiafa 25 – 28 september 2015
Vava'u 2
Dag 3 zien we wel walvissen, maar die zijn allemaal onderweg. Dus zo nu en dan vang je een glimp van ze op in het water. Uiteindelijk vinden we een moeder met kalf en escort (mannetje). Er mogen steeds maar 4 mensen het water in en wij zitten in het foute ritme voor de mooie plaatjes. De andere groep heeft de familie steeds voor zich als ze aan de oppervlakte hangen en zuurstof tanken en wij mogen er steeds in als ze net de diepte in duiken, helaas. We zien ze steeds van vrij diep onder ons, maar de serenade die het mannetje zingt, maakt alles goed. Wat een bijzondere geluiden. Van hoge fluittonen tot een diepe bas.
Op een bepaald moment hangen moeder en kalf rustig onder ons, als we ons rot schrikken door de klap, drukgolf en vervolgens wordt alles wit om ons heen en lijken we in een wasmachine te zitten. Blijkt dat de escort vlak naast ons aan het breachen is. Slik, hoe klein ben ik? Maar we zijn er nog allemaal…
Vandaag zijn we met z’n 5-en op de boot. Cate, Paul en Chad Copeland. Chad is fotograaf van de National Geographic en maakt echt geniale plaatjes met zijn mega onderwater camera en een drone voor wat arial shots. We zien één walvis met een wat ouder kalf, die aan het cruisen zijn. We plonzen er in de grote oceaan, maar de walvissen verdwijnen in het kobalt blauwe water. We spotten nog een marlijn (zwaardvis) wat dolfijnen en grienden, maar de walvissen hebben zich vandaag goed verstopt… ’s Middag houden we het voor gezien en gaan we snorkelen in een azuur blauwe baai. Chad moet ook even zijn ei kwijt, dus we zijn lijdend voorwerp in de bounty eiland fotoshoot.
Daarna gaan we naar Mariners Cave.Het is een onderwater grot, die je van buiten niet kunt spotten. Onze whale boys duiken de diepte in bij de kalkstenen muur en zijn verdwenen. Na een kleine onderwater duikinspectie en in de verte een flippers, neem je een grote teug lucht en duik je zo onder de rand de donkere grot in. Je ogen moeten even wennen aan het donker en langzaam komt de hele grot tevoorschijn. Het lijkt wel of we in een grote kathedraal terecht zijn gekomen met alle druipstenen aan het plafond. Chad is helemaal in zijn element en maak prachtige foto’s als wij de grot weer uitduiken naar de buitenwereld. In het resort bij Chad is Tongaanse avond en het is geen probleem dat Cate, Paul en wij ook mee-eten. We eten geroosterde big, in vol ornaat opgediend, zoete aardappel, een soort van ceveiche (rauwe vis) en vis gestoomd in bepaalde bladeren. Het personeel gaat ook nog even los. Wat kunnen die lui zingen.
We kunnen voor het eerst een avond buiten zitten, zonder dat we nat regenen. Chad heeft voor ons de foto’s al uitgezocht en we krijgen de echte vette Copelands mee naar huis.
Toen was het weer zondag. De achterbakjes van de pick-ups zijn afgeladen vol met kerkgangers en overal hoor je gezang uit de verschillende kerken komen. Eén van de weinige plekken waar je wat kunt lunchen is de Tonga Beach Resort. Met Paul en Cate gaan we weer die kant op. Chad staat als een kleine kind te spelen met zijn drone op de steiger. Kieke speelt nog even als paparazzi en zet Chad op de foto voor zijn sponsoren met de drone.
Een te grappig groepje mensen bij elkaar. Cate is de rechterhand van de partijleider (zoals Pechtholt) van de groene partij. Paul zet champagnes op voor non profit organisaties, Chad was piloot bij de U.S. Airforce en nu fotograaf bij de National Geographic gespecialiseerd in drones en onderwater, Eef dokter en Kieke zichzelf. En hele diepzinnige gesprekken op wereldformaat. We rijden nog een rondje over het eiland en het hoogste uitzicht punt van Vava’u.
De laatste dag is weer een prachtige walvisdag. We volgen 2 mannetjes een tijdje en hebben meerdere ontmoetingen onderwater zelfs van heel dichtbij. De walvissen zijn zich precies bewust van waar wij zijn. Soms hang je in het blauw en dan duiken er 2 walvissen zo groot als onderzeeërs op vlak voor je. We zwemmen eersterangs bij een waterballet concert. Eén draait een sierlijk pirouette om zijn as en de ander blaast vrolijk bellen. Om vervolgens met 1 staart beweging weer te verdwijnen in het blauw.
Er wordt zelfs een whale shark gespot, maar door de grote golfslag kunnen we hem al snel niet meer vinden. Bij de walvissen daarentegen is het makkelijker om een blow van een afstand te spotten of een breach. Moa is met ons mee en spot de ene na de andere whale voor ons. We eindigen bij een moeder met kalf en escort, die gezamenlijk staart klappen op het water. Ook breachen ze om de boot heen als afscheidscadeautje.
Met ons Whale team gaan we nog een hapje eten bij Aqaurium. Fonzie komt ons gedagzeggen op geheel Tongaanse wijze er brengt 5 bloemen voor ons mee om achter je oor te steken!
We nemen afscheid van Huib, Moa en de kleine superman (Fonzie), die ons dit fantastische avontuur hebben bezorgd. Hopelijk tot nog een keer we hebben genoten van jullie gastvrijheid! Thanx
Tonga, Tongatapu – Nu’kalova 29 – 30 september 2015
Huib brengt ons weer naar de luchthaven en samen met Cate en Paul vliegen we terug naar het hoofdeiland Tongatapu. De dag dat het weer wat beter wordt. We kunnen nog een paar mooie plaatjes uit het vliegtuigje schieten van de eilandengroep onder ons.
We logeren 2 nachtjes bij Little Italy. Gelukkig is het weer op Tongatapu ook wat beter. Met Samuel gaan we een rondje eiland doen.
De westkust bij Houma hier heeft blowholes, waar het water met brute kracht omhoog wordt gespoten als een grote golf de kust raakt. Onderweg stoppen we bij een gemuteerde palmboom met 3 kruinen en de vliegende honden, die hier in de bomen hangen. De natural land bridge, Hufangalupe, ziet er ook spectaculair uit. De andere caves zitten vol met vleermuizen en zwaluwen die af en aan vliegen. Ook Tongatapu’s stone henge, Ha’amonga wordt niet over geslagen. Een stenen poort uit 3 reusachtige blokken, die zo opgesteld staan dat op de kortste dag de zon er precies doorheen valt. Zo wisten ze vroeger wanneer het de kortste en de langste dan van het jaar was. Als laatste staan wij ook nog even op de plek waar Kapitein Cook in 1777 voet aan wal zetten. Ook hij moet gedacht hebben dit is het paradijs. Wat een vriendelijk land!
Bekijk dit verhaal met foto's op onze eigen te gekke website: www.travelsoap.nl
Hier de directe link naar het reisverhaal: http://www.travelsoap.nl/reisverhalen/singing-whales-of-vavau-and-tongatapu-blowholes/
Tonga, Vava’u – Neiafa 25 – 28 september 2015
Vava'u 2
Dag 3 zien we wel walvissen, maar die zijn allemaal onderweg. Dus zo nu en dan vang je een glimp van ze op in het water. Uiteindelijk vinden we een moeder met kalf en escort (mannetje). Er mogen steeds maar 4 mensen het water in en wij zitten in het foute ritme voor de mooie plaatjes. De andere groep heeft de familie steeds voor zich als ze aan de oppervlakte hangen en zuurstof tanken en wij mogen er steeds in als ze net de diepte in duiken, helaas. We zien ze steeds van vrij diep onder ons, maar de serenade die het mannetje zingt, maakt alles goed. Wat een bijzondere geluiden. Van hoge fluittonen tot een diepe bas.
Op een bepaald moment hangen moeder en kalf rustig onder ons, als we ons rot schrikken door de klap, drukgolf en vervolgens wordt alles wit om ons heen en lijken we in een wasmachine te zitten. Blijkt dat de escort vlak naast ons aan het breachen is. Slik, hoe klein ben ik? Maar we zijn er nog allemaal…
Vandaag zijn we met z’n 5-en op de boot. Cate, Paul en Chad Copeland. Chad is fotograaf van de National Geographic en maakt echt geniale plaatjes met zijn mega onderwater camera en een drone voor wat arial shots. We zien één walvis met een wat ouder kalf, die aan het cruisen zijn. We plonzen er in de grote oceaan, maar de walvissen verdwijnen in het kobalt blauwe water. We spotten nog een marlijn (zwaardvis) wat dolfijnen en grienden, maar de walvissen hebben zich vandaag goed verstopt… ’s Middag houden we het voor gezien en gaan we snorkelen in een azuur blauwe baai. Chad moet ook even zijn ei kwijt, dus we zijn lijdend voorwerp in de bounty eiland fotoshoot.
Daarna gaan we naar Mariners Cave.Het is een onderwater grot, die je van buiten niet kunt spotten. Onze whale boys duiken de diepte in bij de kalkstenen muur en zijn verdwenen. Na een kleine onderwater duikinspectie en in de verte een flippers, neem je een grote teug lucht en duik je zo onder de rand de donkere grot in. Je ogen moeten even wennen aan het donker en langzaam komt de hele grot tevoorschijn. Het lijkt wel of we in een grote kathedraal terecht zijn gekomen met alle druipstenen aan het plafond. Chad is helemaal in zijn element en maak prachtige foto’s als wij de grot weer uitduiken naar de buitenwereld. In het resort bij Chad is Tongaanse avond en het is geen probleem dat Cate, Paul en wij ook mee-eten. We eten geroosterde big, in vol ornaat opgediend, zoete aardappel, een soort van ceveiche (rauwe vis) en vis gestoomd in bepaalde bladeren. Het personeel gaat ook nog even los. Wat kunnen die lui zingen.
We kunnen voor het eerst een avond buiten zitten, zonder dat we nat regenen. Chad heeft voor ons de foto’s al uitgezocht en we krijgen de echte vette Copelands mee naar huis.
Toen was het weer zondag. De achterbakjes van de pick-ups zijn afgeladen vol met kerkgangers en overal hoor je gezang uit de verschillende kerken komen. Eén van de weinige plekken waar je wat kunt lunchen is de Tonga Beach Resort. Met Paul en Cate gaan we weer die kant op. Chad staat als een kleine kind te spelen met zijn drone op de steiger. Kieke speelt nog even als paparazzi en zet Chad op de foto voor zijn sponsoren met de drone.
Een te grappig groepje mensen bij elkaar. Cate is de rechterhand van de partijleider (zoals Pechtholt) van de groene partij. Paul zet champagnes op voor non profit organisaties, Chad was piloot bij de U.S. Airforce en nu fotograaf bij de National Geographic gespecialiseerd in drones en onderwater, Eef dokter en Kieke zichzelf. En hele diepzinnige gesprekken op wereldformaat. We rijden nog een rondje over het eiland en het hoogste uitzicht punt van Vava’u.
De laatste dag is weer een prachtige walvisdag. We volgen 2 mannetjes een tijdje en hebben meerdere ontmoetingen onderwater zelfs van heel dichtbij. De walvissen zijn zich precies bewust van waar wij zijn. Soms hang je in het blauw en dan duiken er 2 walvissen zo groot als onderzeeërs op vlak voor je. We zwemmen eersterangs bij een waterballet concert. Eén draait een sierlijk pirouette om zijn as en de ander blaast vrolijk bellen. Om vervolgens met 1 staart beweging weer te verdwijnen in het blauw.
Er wordt zelfs een whale shark gespot, maar door de grote golfslag kunnen we hem al snel niet meer vinden. Bij de walvissen daarentegen is het makkelijker om een blow van een afstand te spotten of een breach. Moa is met ons mee en spot de ene na de andere whale voor ons. We eindigen bij een moeder met kalf en escort, die gezamenlijk staart klappen op het water. Ook breachen ze om de boot heen als afscheidscadeautje.
Met ons Whale team gaan we nog een hapje eten bij Aqaurium. Fonzie komt ons gedagzeggen op geheel Tongaanse wijze er brengt 5 bloemen voor ons mee om achter je oor te steken!
We nemen afscheid van Huib, Moa en de kleine superman (Fonzie), die ons dit fantastische avontuur hebben bezorgd. Hopelijk tot nog een keer we hebben genoten van jullie gastvrijheid! Thanx
Tonga, Tongatapu – Nu’kalova 29 – 30 september 2015
Huib brengt ons weer naar de luchthaven en samen met Cate en Paul vliegen we terug naar het hoofdeiland Tongatapu. De dag dat het weer wat beter wordt. We kunnen nog een paar mooie plaatjes uit het vliegtuigje schieten van de eilandengroep onder ons.
We logeren 2 nachtjes bij Little Italy. Gelukkig is het weer op Tongatapu ook wat beter. Met Samuel gaan we een rondje eiland doen.
De westkust bij Houma hier heeft blowholes, waar het water met brute kracht omhoog wordt gespoten als een grote golf de kust raakt. Onderweg stoppen we bij een gemuteerde palmboom met 3 kruinen en de vliegende honden, die hier in de bomen hangen. De natural land bridge, Hufangalupe, ziet er ook spectaculair uit. De andere caves zitten vol met vleermuizen en zwaluwen die af en aan vliegen. Ook Tongatapu’s stone henge, Ha’amonga wordt niet over geslagen. Een stenen poort uit 3 reusachtige blokken, die zo opgesteld staan dat op de kortste dag de zon er precies doorheen valt. Zo wisten ze vroeger wanneer het de kortste en de langste dan van het jaar was. Als laatste staan wij ook nog even op de plek waar Kapitein Cook in 1777 voet aan wal zetten. Ook hij moet gedacht hebben dit is het paradijs. Wat een vriendelijk land!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
