De mystiek van de Moai's (deel 1)

De mystiek van de Moai’s; deel I


Tahiti flashback 23 februari 2011

Na een hoop geklooi komen we toch uiteindelijk uit bij het vliegveld op Tahiti.
Backpacken in Frans Polynesië is helemaal zo relaxed nog niet. Rond het middaguur staan we paraat bij de bushalte. Een half uur te vroeg, want je weet maar nooit…. (op advies van de camping eigenaresse). Na een uur is er natuurlijk nog geen bus te bekennen. Net als wij besloten hebben om maar koffie te gaan drinken en 2 uur te wachten op de volgende bus, komt er een bus uit de tegengestelde richting… Het eiland is klein en rond, dus we hebben nog hoop, maar vette pech, hij gaat niet verder. Na de vertaling van de local wordt ons duidelijk, dat er 1 ferry stuk is en dat er een ander tijdschema gedraaid wordt. Ofwel we hebben de ferry sowieso al gemist, want die ging 3 kwartier eerder vandaag.
Net als we het voor gezien houden komt er plotseling toch nog een bus, die we met wat gezwaai kunnen aanhouden. De tassen slingeren we achterin en daar gaan we dan toch….Weer een stapje in de goede richting.
Als we bij de terminal aankomen is de boot natuurlijk al weg. We hangen nog anderhalf uur rond. Dan boarden we voor de ferry. De ferry gaat bijna weg terwijl wij nog steeds in de wachtkamer zitten. Totale chaos en alles loopt in de soep. Wij blijken pas op een latere boot mee te gaan, we houden het voor gezien en we gaan stiekem via het autodek de ferry op. 2 andere Nl-ers, Rob en Sanne volgen het voorbeeld. Zo komen we toch na een half uur varen weer aan in de haven van Tahiti. Met ons mede-wereldreizigers die ook een jaar op pad zijn gaan we op zoek naar een bus.
De laatste bus is ook al onderweg naar het vliegveld. Gelukkig nemen ze de bushaltes niet zo nauw en kunnen we hem op straat nog staande houden.
Het wachten op de airport is erg gezellig met Rob en Sanne en er worden een hoop verhalen uitgewisseld. Bij het inchecken wordt het nog gezelliger en ontmoeten we ook Frits en Imke, die net als wij niet op de inchecklijst staan. We blijken dan ook allemaal een wereldticket van One-World te hebben. Uiteindelijk komt alles goed, kunnen we allemaal toch mee en vliegen we de nacht door naar Paaseiland.


Paaseiland, Hanga Roa 24-26 februari

Frits en Imke blijken in hetzelfde hostel te zitten als wij en Rob en Sanne zitten ietsje verder op. Gelukkig telt het dorpje Hanga Roa precies één echte straat, dus alles is op loop afstand. Na een middagdutje lopen we richting de zee en stranden we met Imke en Frits bij de ijsboer op het terras. We spotten ook al de eerste Moai (Paasbeeld), die hier bij de haven staat.
Rob en Sanne haken ook aan en we raken heerlijk aan de kletst. Allemaal al zo’n 6 maanden onderweg, met gelijksoortige reisverhalen, ervaringen en herkenning. Het is zo gezellig dat we een hapje gaan eten met z’n zessen, waardoor de tijd helemaal vergeten wordt en niet meer na de traditionele dansshow kunnen, omdat die al begonnen is.
De volgende dag gaan wij op verkenning uit in de straat, langs de kust en het museum voor wat achtergrond info over dit eiland midden in de grote watermassa ver van alles.
Eigenlijk is Paaseiland, maar een gek eiland. Het is ontstaan doordat 3 grote vulkanen zijn uitgebarsten en een krater hebben achter gelaten en 70 kleinere erupties die de 3 grote vulkanen aan elkaar hebben verbonden, zo’n 300.000 jaar geleden. Daarnaast staan/liggen er zo hier en daar Moai’s, waarvan nog steeds niet is ontrafeld hoe ze die van de berg naar hun standplaats werden gesleept.
Totaal zijn er hier 887 Moai’s op het eiland, waarvan er 288 recht op zijn gezet en weer om gegooid bij stammenruzies. 397 liggen er nog op/bij de berg en 92 zijn een soort van ontspoord tijdens het verplaatsen van de beelden en liggen hier en daar. In de verhalen uit de overlevering wordt er gesproken over de lopende Moai’s, ofwel waarschijnlijk verticaal vervoerd. De gemiddelde stenen Moai is 4.05 meter hoog en het gewicht is 12,5 ton. Er zijn 5 theorieën….over het verplaatsten van de gigantische beelden. Maar de waarheid een groot geheim.
De grootste die verplaatst is is namelijk bijna 10 meter hoog en de grootste die nog bij de berg ligt is 21 meter. De Moai’s zijn gemaakt uit respect voor de voorouders. Inmiddels heeft Kieke ook zitten broeden en een 6e theorie bedacht ….. maar ja die blijft nog even geheim. Sorry!
Na het museum zijn we er helemaal vol van en lopen langs de eerste beelden rij om ze live te bewonderen. Deze zijn niet in al te beste staat, maar al helemaal WAANZINNIG!!! ’s Avond drinken we in de tuin van ons hostel een biertje met Frits en Imke, die al met een autootje het eiland zijn rond gecrost en ons gek zitten te maken….
Wij hebben samen met Rob en Sanne en jeepje gehuurd de volgende dag, die met duke tape compleet wordt gehouden. Tis wel weer even wennen, want we rijden hier weer rechts en je hebt hier wilde zelfmoord paardjes, die graag net voor de auto oversteken. De maximum snelheid is hier dan ook 50km/u. We bezichtigen eerst een hoop platforms, waar alleen maar gesneuvelde Moai’s liggen en losse stenen hoeden. Sommige beelden hebben namelijk hoedjes (ook een paar ton steen), die er later zijn opgeplaatst. De locals waren helemaal geïntrigeerd door de hoeden, die de mensen droegen bij de landing van kapitein Cook. Ze probeerde ze zelfs te stelen, vandaar de Moai’s met hoed.
We rijden via airport naar Hanga Te’e en Akahanga. Rondje eiland grotendeels verharde weg is maar 40 km. We maken een wandeling bij Rano Raraku, de mystieke berg waar de Moai’s zijn uitgehakt. Ofwel de berg heeft een hele nieuwe vorm gekregen na 887 gehakte beelden. Daarna stoppen we bij Tongariki….. 15 mega Moai’s op een rij (1 met hoedje) op een platform met de zee op de achtergrond. Adembenemend gewoon…. wist niet dat stenenbeelden zoveel met je kunnen doen. Deze zijn wel gerestaureerd, omdat ze door een tsunamie 30 jaar geleden allemaal omgevallen waren.
Alle staande Moai’s kijken naar het land. Behalve 7, die kijken naar de zee. Dat zijn beelden voor de verering van de voorouders die het eiland ontdekt hebben.
We vervolgen ons toertje over de onverharde stuiterweg naar Anakena waar we op Moai’s stuiten met het beste plekje. Op het strand tussen de palmbomen. Na een hele dag paarden ontwijken en Moai’s bewonderen, zit de culturele dag er nog niet op. ’s Avonds gaan we naar de lokale traditionele dansshow met z’n zessen en we sluiten af met een biertje in de tuin.