Op grote hoogte
Door: Kieke
Blijf op de hoogte en volg Kieke en Eef
31 Mei 2011 | Peru, Arequipa
Op grote hoogte
Het verhaal staat veel mooier op www.eefkieke.nl met alle foto's!!
Check daar maar....
Peru, Puno, Titicaca meer, Arequipa en de Colca Canyon, 8 – 14 mei 2011
Peru, Puno en Titicaca meer, 8 - 11 mei 2011
We hebben een toeristisch in- en uitstap tourtje van Cusco naar Puno. De route is prachtig door het hoogland. Er staan veel lama’s en alpaca’s langs de weg. Onderweg hebben we een aantal stopjes; bij een kerk, pre-Inca’s ruïnes, hoogste punt (4900 meter) en bij de Pukara piramide. Wat nog wat fotogenieke momenten oplevert. We komen tegen de avond aan in Puno en gaan gelijk aan het regelen.
Voor 2 dagen een tourtje op het hoogst gelegen meer van de wereld; het Titicaca meer. Het ligt op 3808 m. Ook de bus door naar Arequipa boeken we vast. Het gaat ons geen tweede keer gebeuren dat alles misgaat/doorverkocht wordt of wat dan ook! Gewoon zelf doen.
We laten de grote backpacks de volgende dag achter in het hostel en gaan op pad naar de haven met onze daypacks. We stappen op een soort houtje touwtje rondvaartboot.
Als eerste brengen we een bezoek aan de drijvende eilanden; Uros. Beetje toeristisch, maar helemaal interessant hoe ze zo’n eiland in elkaar hebben geknutseld van rietwortelskubussen. Deze zijn aan elkaar verankerd. Daar overheen nog heel veel lagen riet, steeds om en om loodrecht.
Dan een huisje origamiën van riet en klaar is het eiland om bewoond te zijn.
We worden welkom geheten door de president van het eiland en zijn familie, die er prachtig uit zien in hun kleurrijke kleding. Het lijkt net alsof we over een mega waterbed lopen als we het eiland betreden. De kleinste telg van de familie steelt de show als hij de eenden probeert te vangen, terwijl papa president de uitleg geeft. We maken daarna nog een tripje met een rietenfamilie boot (zo ééntje waar Thor Heyerdahl met een replica de oceaan mee overging) naar het hoofdeiland en de uitzichttoren voor een leuke overview van het drijvende dorp.
We stappen weer in de rondvaartboot en gaan op weg naar Amantani eiland, waar we gaan logeren bij de lokale mensen. Onze nieuwe moeder voor 1 nacht is Serafena, een gezellig vrouwtje van 50 jaar. Haar man is naar het vaste land om spullen te verkopen en te kopen. Ze is helemaal blij dat we er zijn en kletst, in het Spaans, de oren van onze kop en wij kletsen lekker terug met hints en pictionary, terwijl we zo nu en dan de plank helemaal misslaan wat begrip betreft. We slapen bij haar boven op de kleine boerderij. Ze heeft 26 schaapje, een paar lammetjes (waarvan er ééntje de hele boel bij elkaar gilt omdat mama naar de wei is), een poes en 2 kippen. In de kleine keuken tovert ze een heerlijk soepje in elkaar. We helpen daarna met de afwas voordat we naar het uitzichtpunt wandelen voor de zonsondergang. Na het avondmaal, rijst met aardappels, worden we uitgenodigd voor een dansfeestje. Eerst willen we helemaal niet gaan, maar Serafena heeft er helemaal haar zinnen op gezet. We laten ons in de lokale kledendracht hijsen en Serafena is helemaal in haar nopjes en trekt haar mooiste kleedje aan.
Sander slaat deze gelegenheid even over en ligt al gestrekt op bed, met z’n voeten een halve meter over het einde van het bed. Aangezien de bedjes hier 1.50 m zijn en Sander bijna 2 meter. In foetus houding pas hij net.
Dus de vrouwen gaan op stap naar het gemeenschaphuis, waar de lokale band zijn instrumenten aan het stemmen is. Serafena gaat helemaal los op de muziek en wij kunnen niet weigeren. Om en om zijn wij aan de beurt en hopsen lekker mee in het feestgedruis op onze bergschoenen en soort van carnavals kleedjes.(Sorry de foto’s zijn per ongeluk gedelete. Ha, ha)
De volgende dag nemen we afscheid van onze voor 1 nachtje adoptiemoeder, die haar taak serieus heeft volbracht. We bezoeken nog Taquile eiland en keren dan in een hevige plensbui terug naar Puno.
De 11e heeft de bus vertraging en hangen we wat rond op het busstation. Als de bus eindelijk aankomt springen daar Rob en Sanne uit. In 20 minuten wordt er snel bij gekletst en informatie uitgewisseld op de busparkeerplaats voordat we weer afscheid nemen en wij in dezelfde bus naar Arequipa stappen.
Peru, Arequipa en de Colca Canyon, 12 - 14 mei 2011
We komen laat aan in Arequipa en kruipen gelijk in bed. De volgende dag bekijken we de stad en komt er weer weinig van relaxen. Wasje regelen, inkopen doen, informatie inwinnen, tourtje boeken en dan is de dag al weer om.
Om 9.00 uur vertrekken we de 13de naar Chivay, want daar in de buurt is het Cruz del Condor. Één van de beste plekken ter wereld om de condors op ooghoogte te bewonderen. Het is een eind rijden door de bergen. Er zijn veel mooie uitzichten, hier en daar zelfs sneeuw langs de weg en er is genoeg gelegenheid om de lama’s, vicuña’s en alpaca’s goed te kunnen fotograferen. In Chivay aangekomen doen we eerst even een siësta. Ja, we zijn inmiddels al helemaal ingeburgerd.
Daarna plonzen we in de natuurlijke warmwater bronnen van het dorp.
De volgende ochtend vertrekken we vroeg naar de Colca Canyon, de één na diepste Canyon van de wereld. We zijn als eerste bij het Cruz del Condor, dat op de rand van de Canyon ligt. Onder ons wonen/slapen de condors in de rotsspleten. De zon warmt de lucht langzaam op in de Canyon, waardoor de lucht gaat stijgen en er thermiek ontstaat die de condors nodig hebben om hun zware lichamen in het luchtruim te laten zweven. De condor was een hele tijd de grootste vliegende vogel van de wereld met zijn dik 3 meter spanwijdte (inmiddels heeft hij die titel moeten afstaan aan de Wandering Albatros). Na een half uur zien we de eerste 5 al onder ons in de Canyon omhoog cirkelen. Uiteindelijk zijn er 9 die steeds hoger cirkelen en op ooghoogte langs zweven. Het lijken wel de Red Arrows van de RAF, die in formatie langs scheren. De vliegshow van Gilze Rijen is er niks bij. Wat een bakbeesten. Ze landen zelfs vlakbij op een rots en poseren gewillig.
Na een uitgebreide fotosessie wandelen we langs de riem van de Canyon naar een ander uitzicht punt. De condors geven ons nog een laatste toegift en maken een duikvlucht vlak boven ons hoofd voor we weer aan de terugweg naar Arequipa beginnen.
Vandaar nemen we de nachtbus naar Nasca.
Het verhaal staat veel mooier op www.eefkieke.nl met alle foto's!!
Check daar maar....
Peru, Puno, Titicaca meer, Arequipa en de Colca Canyon, 8 – 14 mei 2011
Peru, Puno en Titicaca meer, 8 - 11 mei 2011
We hebben een toeristisch in- en uitstap tourtje van Cusco naar Puno. De route is prachtig door het hoogland. Er staan veel lama’s en alpaca’s langs de weg. Onderweg hebben we een aantal stopjes; bij een kerk, pre-Inca’s ruïnes, hoogste punt (4900 meter) en bij de Pukara piramide. Wat nog wat fotogenieke momenten oplevert. We komen tegen de avond aan in Puno en gaan gelijk aan het regelen.
Voor 2 dagen een tourtje op het hoogst gelegen meer van de wereld; het Titicaca meer. Het ligt op 3808 m. Ook de bus door naar Arequipa boeken we vast. Het gaat ons geen tweede keer gebeuren dat alles misgaat/doorverkocht wordt of wat dan ook! Gewoon zelf doen.
We laten de grote backpacks de volgende dag achter in het hostel en gaan op pad naar de haven met onze daypacks. We stappen op een soort houtje touwtje rondvaartboot.
Als eerste brengen we een bezoek aan de drijvende eilanden; Uros. Beetje toeristisch, maar helemaal interessant hoe ze zo’n eiland in elkaar hebben geknutseld van rietwortelskubussen. Deze zijn aan elkaar verankerd. Daar overheen nog heel veel lagen riet, steeds om en om loodrecht.
Dan een huisje origamiën van riet en klaar is het eiland om bewoond te zijn.
We worden welkom geheten door de president van het eiland en zijn familie, die er prachtig uit zien in hun kleurrijke kleding. Het lijkt net alsof we over een mega waterbed lopen als we het eiland betreden. De kleinste telg van de familie steelt de show als hij de eenden probeert te vangen, terwijl papa president de uitleg geeft. We maken daarna nog een tripje met een rietenfamilie boot (zo ééntje waar Thor Heyerdahl met een replica de oceaan mee overging) naar het hoofdeiland en de uitzichttoren voor een leuke overview van het drijvende dorp.
We stappen weer in de rondvaartboot en gaan op weg naar Amantani eiland, waar we gaan logeren bij de lokale mensen. Onze nieuwe moeder voor 1 nacht is Serafena, een gezellig vrouwtje van 50 jaar. Haar man is naar het vaste land om spullen te verkopen en te kopen. Ze is helemaal blij dat we er zijn en kletst, in het Spaans, de oren van onze kop en wij kletsen lekker terug met hints en pictionary, terwijl we zo nu en dan de plank helemaal misslaan wat begrip betreft. We slapen bij haar boven op de kleine boerderij. Ze heeft 26 schaapje, een paar lammetjes (waarvan er ééntje de hele boel bij elkaar gilt omdat mama naar de wei is), een poes en 2 kippen. In de kleine keuken tovert ze een heerlijk soepje in elkaar. We helpen daarna met de afwas voordat we naar het uitzichtpunt wandelen voor de zonsondergang. Na het avondmaal, rijst met aardappels, worden we uitgenodigd voor een dansfeestje. Eerst willen we helemaal niet gaan, maar Serafena heeft er helemaal haar zinnen op gezet. We laten ons in de lokale kledendracht hijsen en Serafena is helemaal in haar nopjes en trekt haar mooiste kleedje aan.
Sander slaat deze gelegenheid even over en ligt al gestrekt op bed, met z’n voeten een halve meter over het einde van het bed. Aangezien de bedjes hier 1.50 m zijn en Sander bijna 2 meter. In foetus houding pas hij net.
Dus de vrouwen gaan op stap naar het gemeenschaphuis, waar de lokale band zijn instrumenten aan het stemmen is. Serafena gaat helemaal los op de muziek en wij kunnen niet weigeren. Om en om zijn wij aan de beurt en hopsen lekker mee in het feestgedruis op onze bergschoenen en soort van carnavals kleedjes.(Sorry de foto’s zijn per ongeluk gedelete. Ha, ha)
De volgende dag nemen we afscheid van onze voor 1 nachtje adoptiemoeder, die haar taak serieus heeft volbracht. We bezoeken nog Taquile eiland en keren dan in een hevige plensbui terug naar Puno.
De 11e heeft de bus vertraging en hangen we wat rond op het busstation. Als de bus eindelijk aankomt springen daar Rob en Sanne uit. In 20 minuten wordt er snel bij gekletst en informatie uitgewisseld op de busparkeerplaats voordat we weer afscheid nemen en wij in dezelfde bus naar Arequipa stappen.
Peru, Arequipa en de Colca Canyon, 12 - 14 mei 2011
We komen laat aan in Arequipa en kruipen gelijk in bed. De volgende dag bekijken we de stad en komt er weer weinig van relaxen. Wasje regelen, inkopen doen, informatie inwinnen, tourtje boeken en dan is de dag al weer om.
Om 9.00 uur vertrekken we de 13de naar Chivay, want daar in de buurt is het Cruz del Condor. Één van de beste plekken ter wereld om de condors op ooghoogte te bewonderen. Het is een eind rijden door de bergen. Er zijn veel mooie uitzichten, hier en daar zelfs sneeuw langs de weg en er is genoeg gelegenheid om de lama’s, vicuña’s en alpaca’s goed te kunnen fotograferen. In Chivay aangekomen doen we eerst even een siësta. Ja, we zijn inmiddels al helemaal ingeburgerd.
Daarna plonzen we in de natuurlijke warmwater bronnen van het dorp.
De volgende ochtend vertrekken we vroeg naar de Colca Canyon, de één na diepste Canyon van de wereld. We zijn als eerste bij het Cruz del Condor, dat op de rand van de Canyon ligt. Onder ons wonen/slapen de condors in de rotsspleten. De zon warmt de lucht langzaam op in de Canyon, waardoor de lucht gaat stijgen en er thermiek ontstaat die de condors nodig hebben om hun zware lichamen in het luchtruim te laten zweven. De condor was een hele tijd de grootste vliegende vogel van de wereld met zijn dik 3 meter spanwijdte (inmiddels heeft hij die titel moeten afstaan aan de Wandering Albatros). Na een half uur zien we de eerste 5 al onder ons in de Canyon omhoog cirkelen. Uiteindelijk zijn er 9 die steeds hoger cirkelen en op ooghoogte langs zweven. Het lijken wel de Red Arrows van de RAF, die in formatie langs scheren. De vliegshow van Gilze Rijen is er niks bij. Wat een bakbeesten. Ze landen zelfs vlakbij op een rots en poseren gewillig.
Na een uitgebreide fotosessie wandelen we langs de riem van de Canyon naar een ander uitzicht punt. De condors geven ons nog een laatste toegift en maken een duikvlucht vlak boven ons hoofd voor we weer aan de terugweg naar Arequipa beginnen.
Vandaar nemen we de nachtbus naar Nasca.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
