Pyramides, sfinx en sarcofagen

De kop is eraf. Het eerste land gaan we alweer verlaten…..
Schiphol
Daar stonden we dan. Bepakt en bezakt. Heel je inboedel voor een jaar in een rugzak gewurmd en zoveel lieve mensen die nog even kwamen knuffelen. Super tof dat jullie de moeite hebben gedaan. Na een uitgebreid zwaaimoment…. Tranen van besef dat we bijzondere mensen een heel jaar achterlaten….. Huppelen we door de douane op weg naar de grote droom.

Egypte, Cairo, 1 augustus 2010
In het holst van de nacht landen we in een grote zandbak. We hebben meer dan een uur vertraging en de douanebeambte van onze rij heeft vast geen opslag gekregen dit jaar….Nou volgend jaar kan hij het ook vergeten….. We stonden in de kortste rij…..Die bleef even kort terwijl de lange rijen naast ons snel slonken…. Of wel 2 uur later dan gepland. Staat onze geduldige chauf met bord nog te wachten en er volgde een soort Mario-car Nintendo spel over de rondweg van Cairo. Gelukkig verscheen er dit keer geen “gameover” tekst op het dashboard maar zigzagde we overal tussendoor, net langs of ontweken we op de millimeter iets wat overstak met een noodstop. Het hotel in hartje Cairo had 7 verdiepingen en ons hostel bevond zich natuurlijk op de ……7de verdieping. Tot onze opluchting was er een lift …… En wel een hele bijzondere authentieke houtje touwtje lift gemaakt voor de farao himself. We konden kiezen 23 treden trap per verdieping of de stortbak. We hebben gekozen voor: je moet alles in je leven een keer geprobeerd hebben…..(sorry ouders) voor de authentieke lift. Gelukkig was er nog iemand wakker in het hostel en kregen we om half vier ’s nachts onze kamer geheel inclusief woestijnzand, smog stof en huisdieren. Tot overmaat van ramp wissen we niet meer waar we de sleuteltjes van de flightbag gelaten hadden. Na een zoektocht die gedoemd wat te mislukken zijn we snel op bed gedoken. Na een uur werden we alweer uit bed gezongen door de Idol van Cairo die aan het oefenen was in de minaret net om de hoek en het ochtend gebed aankondigde. Gelukkig waren we zo moe….. dat we weer heerlijk in dromenland belanden.

Egypte, Cairo, 2 augustus 2010
Gelukkig kwamen de sleuteltjes naar het raadplegen van de hulplijn in NL boven water en konden we de tassen ook uitpakken. Het was al tegen het middag uur en de temperatuur lag ver boven 30 “C, dus het Egyptische museum leek ons een verkoelend plan. Het was wederom een spannende onderneming om het museum leven te bereiken. Auto’s doen hier namelijk niet aan stoplichten of zebrapaden. Een straat oversteken van 2 banen was nog te doen….maar toen 12 banen met een vluchtheuvel als vrijplaats na 6 banen. We hebben eerst 10 minuten tactiek afgekeken van de Egyptenaren. Inschatten en klaar voor de start….. af. Het lijkt op een combinatie van apenkooien, lijnentikkertje en twister….Snel van de stoep naar de eerste witte lijn, daar moet je je in allerlei bochten wringen om niet geraakt te worden door een spiegeltje….je hand opsteken en een lijn opschuiven….en heel vaak heb je pech en ben je toch niet veilig op de lijn omdat een heleboel bestuurders de witte lijn precies tussen de voorbanden houden…..
Na onze survivaltocht komen we aan bij het museum waar de volgende hindernis wacht. Het afgeven van je camera, want die mocht niet mee het museum in, maar werd bewaard in een stoffig huisje in een waswand en je kreeg een nummertje als bewijs. Dit was de eerste mentale test van de trip…… Na lang beraad en hebben we de lenzen losgekoppeld en de bodies dapper afgegeven.
De schatten die het museum bevat zijn echt waanzinnig, alleen zonde dat het zo ongeorganiseerd neer is gezet. Alles wat ooit gevonden is betreffende de Egyptische oudheid staat ergens in het museum. Zoveel dat men er geen overzicht van heeft en dat het ook hier niet schoon gehouden kan worden. Ofwel begin een museumstukken schoonmaakbedrijf in Cairo en help zo een hoop mensen aan werk. Erg gaaf was toch wel het doodsmasker van Tutankamon en zijn sarcofagen. Ondanks dat zijn mummie laatste door de scan is gehaald, is zijn doodsoorzaak nog steeds niet bekend. Het mooiste verhaal wat de ronde doet waarom hij op zijn 19de overleden is, is dat hij van jagen hield en met zijn strijdwagen over de kop is gevlogen tijdens een jacht partij en toen een dodelijke smakker heeft gemaakt….. het andere verhaal is dat hij longontsteking of malaria had.
Terug in het hotel moesten we nog effe van kamer wisselen……

Egypte, Cairo, 3 augustus 2010
Vroeg op en op weg naar de piramides van Gizeh. Met onze eigen Ali Baba chauf en zijn taxi als wonder tapijt rijden we een stuk relaxter door het verkeer. Aan de rand van de stad rijzen de piramides op uit de smog, met daarachter de oneindige woestijn. De chauf dropt ons natuurlijk niet bij de ingang van de piramides, maar bij een van zijn vriendjes midden in de Arabische wijk aan de rand van de woestijn. We laten ons overhalen voor een paardrijdtochtje…….op een Arabische volbloed. Het was wel een beetje spannend, we kwamen in een schuimfeest terecht wat vooraf aan de Ramadan gehouden wordt. Iedereen op straat probeert elkaar in te schuimen. De paarden waren er niet echt gecharmeerd van en begonnen te bokken…. Gelukkig hadden de paardrij boy’s alles onder controle en dreven de paarden naar een blinde muur om ze te kalmeren. Na wat geruzie, geduw en getrek met de jongens op straat liep het hele voorval met een sisser af. En reden we met klotsende oksels de woestijn in. Gelukkig werd het snel weer leuk, toen we ontdekte dat wij de piramides van de mooiste kant konden bekijken, zonder hordes toeristen die met busladingen te gelijk gedropt werden aan de andere kant van de piramides en de zon goed stond voor wat leuke plaatjes.. Al snel liep de temperatuur op tot een graadje of 42. We hebben ook nog effe de sfinx optisch gekust….en toen smolten we van ons paard.
’s Middags lekker Egyptische geluncht en gelounged op het dak terras. ’s Avonds weer naar de luchthaven om het vliegtuig naar Entebbe, Oeganda te pakken.