Chillen in Entebbe
Door: Kieke
Blijf op de hoogte en volg Kieke en Eef
13 Augustus 2010 | Oeganda, Entebbe
Oeganda, Entebbe, 4/5/6 augustus 2010
4 augustus
Wederom komen we midden in de nacht aan, maar tot onze opluchting gaat het douaneritueeltje een stuk sneller en vriendelijker. Jolanda, een vriendin van ons uit Curaçao, die het Afrika avontuur met ons mee gaat was er al en kwam ons ophalen om 4 uur ’s nachts. Midden in de nacht moesten we een hoop bij kletsen onder het genot van ons eerste “Nile” biertje. Gebrouwen van het water waar de Nijl hier in Oeganda ontspringt. Ofwel het Tssssjjjjjj…… geluid klonk ons uit de halve liter flesjes prima in de oren . Toch maar even in bed gedoken, want ondanks dat Afrika maar 1 uur tijdsverschil heeft leek het alsof we toch een flinke jetlag aan het creëren waren. Na ons schoonheidsslaapje, de rest van de dag het hele jaar bij gekletst en lekker zitten genieten in de mooie tuin van het guesthouse.
5 augustus
Vandaag gaan we op onderzoek uit. We lopendoor de stad(nou ja 3 stad ….straten) op zoek naar een cafeetje dat aan Lake Victoria ligt, als drie dappere dodo’s, toch wat op onze hoede. Nou is de temperatuur zo dat het meer toch erg aan ons trekt……. Maar nee, de bilharziaworpjes, die eitjes in je nieren leggen en de larfjes die daarna je ingewanden rustig verorberen, zijn toch ondanks hun onzichtbaarheid…… aanwezig. Dus slaan we deze aanlokkelijke zwembeurt netjes over zittend met een colaatje aan de waterkant.
6 augustus
Het plan was om bij het hotel verder op even een bommetje te maken in het zwembad, maar we voelen ons niet helemaal op ons gemak omdat we gevolgd werden door een jongen die bij het hostel werkt. We keren op gevoel om…….. uiteindelijk blijkt dat de zoon van de eigenaar te zijn, die verlegen zit om een praatje omdat hij wat kortsluiting in zijn hoofd heeft. Dus het wordt een prima rustdag. We doen nog aan psychische hulpverlening voor de zoon van de eigenaar, die echt de weg kwijt is. Volgens ons is hij hartstikke gay, maar ja in Oeganda staat daar zowat de doodstraf op, dus rede genoeg om depressief te zijn en je niet geaccepteerd te voelen. Hij heeft zich dan ook al een keer overgoten met benzine en zichzelf in de fik gestoken…. Triest , maar waar! Hij blijft vreemd, maar ontdooid een beetje en we bereiken ons doel, na een glimlach van hem. ’s Avonds krijgen we vers gevangen Tilapia te eten. Of wel de hele vis ligt op je bord en moet zorgvuldig ontleed worden i.v.m. de grote hoeveelheid graten…….. Niet te doen met bestek, dus vervallen in de traditionele Afrikaanse manier om vis te eten….gewoon met je handen.
4 augustus
Wederom komen we midden in de nacht aan, maar tot onze opluchting gaat het douaneritueeltje een stuk sneller en vriendelijker. Jolanda, een vriendin van ons uit Curaçao, die het Afrika avontuur met ons mee gaat was er al en kwam ons ophalen om 4 uur ’s nachts. Midden in de nacht moesten we een hoop bij kletsen onder het genot van ons eerste “Nile” biertje. Gebrouwen van het water waar de Nijl hier in Oeganda ontspringt. Ofwel het Tssssjjjjjj…… geluid klonk ons uit de halve liter flesjes prima in de oren . Toch maar even in bed gedoken, want ondanks dat Afrika maar 1 uur tijdsverschil heeft leek het alsof we toch een flinke jetlag aan het creëren waren. Na ons schoonheidsslaapje, de rest van de dag het hele jaar bij gekletst en lekker zitten genieten in de mooie tuin van het guesthouse.
5 augustus
Vandaag gaan we op onderzoek uit. We lopendoor de stad(nou ja 3 stad ….straten) op zoek naar een cafeetje dat aan Lake Victoria ligt, als drie dappere dodo’s, toch wat op onze hoede. Nou is de temperatuur zo dat het meer toch erg aan ons trekt……. Maar nee, de bilharziaworpjes, die eitjes in je nieren leggen en de larfjes die daarna je ingewanden rustig verorberen, zijn toch ondanks hun onzichtbaarheid…… aanwezig. Dus slaan we deze aanlokkelijke zwembeurt netjes over zittend met een colaatje aan de waterkant.
6 augustus
Het plan was om bij het hotel verder op even een bommetje te maken in het zwembad, maar we voelen ons niet helemaal op ons gemak omdat we gevolgd werden door een jongen die bij het hostel werkt. We keren op gevoel om…….. uiteindelijk blijkt dat de zoon van de eigenaar te zijn, die verlegen zit om een praatje omdat hij wat kortsluiting in zijn hoofd heeft. Dus het wordt een prima rustdag. We doen nog aan psychische hulpverlening voor de zoon van de eigenaar, die echt de weg kwijt is. Volgens ons is hij hartstikke gay, maar ja in Oeganda staat daar zowat de doodstraf op, dus rede genoeg om depressief te zijn en je niet geaccepteerd te voelen. Hij heeft zich dan ook al een keer overgoten met benzine en zichzelf in de fik gestoken…. Triest , maar waar! Hij blijft vreemd, maar ontdooid een beetje en we bereiken ons doel, na een glimlach van hem. ’s Avonds krijgen we vers gevangen Tilapia te eten. Of wel de hele vis ligt op je bord en moet zorgvuldig ontleed worden i.v.m. de grote hoeveelheid graten…….. Niet te doen met bestek, dus vervallen in de traditionele Afrikaanse manier om vis te eten….gewoon met je handen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
