Wie kijkt er nou naar wie?

Uganda, Kibale Forest, 7-8 augustus 2010

7 augustus 2010
Vanochtend werden we opgepikt door Patrick onze chauf en … warempel, een Afrikaan die gewoon te vroeg is voor zijn afspraak. We hebben een 4x4 Jeep waar het dak van open kan. We stuiteren door Kampala en zigzaggen tussen alle loslopende dieren en gaten in de weg door. Daarna rijden we over een waanzinnige weg voor Afrikaanse begrippen. We krijgen natuurlijk gelijk even auto pech, het dopje van de radiator trilt los en de motor raakt oververhit. Effe wat nieuw koud water erbij en daar gaan we weer tot de het metertje weer HOT aangeeft. In Fort Portal dropt de chauf ons voor lunch en laat na een half uurtje trots zijn nieuwe aanwist, het nieuwe dopje, zien. Na Fort Portal duiken we van de verharde weg af het oerwoud in en is het goed dat we de gordels vast hebben i.v.m. heftige wegturbulentie en het dak dat ons hoofd soms op millimeters nadert. We komen aan in een super oerwoudkamp. We slapen wat onrustig met alle jungle geluiden in safari tenten midden in het bos. De toilet ziet er op het eerste gezicht normaal uit…..maar…… i.p.v. een stortbak staat er een emmer rode aarde met een schepje. Het doortrekken is hier vervangen door het ritueel te begraven. Ook het douchen gebeurd via een ophangsysteem waar goed over na is gedacht. Je meldt bij de bar dat je wilt douchen, 10 minuten later sluipt er iemand om je tent met een dampende emmer water en roept dan van achter de tent. “Your shower is ready “ en takelt de bak die hij met warm water heeft gevuld hoog de lucht in. Snel uit de kleren en ondertussen wat muggen van je lichaam houden (die natuurlijk hun kans schoon zien zodra jij poedeltje naakt op weg bent naar de douche), want je hebt precies 10 liter douche water…….

8 augustus 2010
Vroeg op want vandaag gaan we op wandeltocht naar de Chimpansees, die hier verder op in het oerwoud wonen. Het is gelijk prijs als we beginnen. Een hoop gekrijs en gegil komt ons tegemoet vanuit de boomtoppen. Een valhelm zou hier ook niet onhandig zijn, takken, vruchten en uitwerpselen komen van grote hoogte naar beneden. Soort van verticaal trefbalspel spelen wij op de bodem van het bos. We volgen de geluiden over de smalle olifanten paadjes, waarna we de leider van de groep op de grond aantreffen, die ons even bestudeerd en daarna rustig zijn eigen ding doet …terwijl wij vol bewondering onze naaste familie bestuderen. Ja, 98,7% van het DNA schijnt overeen te komen……..we hebben inderdaad een hoop gemeen. Vooral de mimiek spreekt boekdelen. We komen steeds meer Chimps tegen, moeders die hun baby’s voeden,liefdevol bewonderen en knuffelen. Puberchims lekker stout spelend en die de kneepjes van het chimpvak moeten leren, mannetjes die hun testosteron laten gelden en als een beest het halve bos afbreken, opa’s en oma’s die rustig hun kostje bij elkaar scharrelen. Bijzonder om een kijkje te mogen nemen in hun bos en hun leven. ’s Middags gaan we nog een wandeling maken om het moeras bij een dorpje in de buurt.