On the move

Kenia, Masai Mara 16-20 augustus 2010

Kenia, Masai Mara 16 augustus 2010

Vandaag een lange rijdag van de central highlands naar het zuidwesten. De weg is tegen alle verwachtingen in net gefixed, dus we kunnen aardig wat kilometers maken in weinig tijd. We hebben een tussenstop bij Susan and Peter en hun souvenirshop. Helemaal leuk om mijn vriendjes langs de weg weer te ontmoeten en effe in elkaar geknuffeld te worden. Susan was helemaal hieperdepiep en kon ons trots vertellen dat ze voor de 2de keer oma was geworden. We slaan bij hun drinken in tegen kostprijs (altijd prettig) en doen ons te goed aan de ”overheerlijke” Afrikaanse poederkoffie (toch balen als je al die mooie koffiebomen langs de weg ziet staan, maar ja die zijn voor de export). Het laatste stuk van de weg zat natuurlijk weer vol gaten, terwijl de savanne inclucief Dividivi bomen naast de weg opdoken. Bij de gate van Masai Mara NP, werden we gelijk belaagd door de Masai vrouwen, die hun koopwaar agressief door de raampjes naar binnen mikte en dan geld vroegen. Ofwel de koopwaar werd door ons weer naar buiten gewerkt.
Met het prachtige licht van de Afrikaanse namiddagzon rijden we savanne op. We komen voor de trek van de gnoes en de crossing van de Mara rivier. Zo’n 2 miljoenen gnoes maken ieder jaar een rondje met de klok mee over Serengeti (wat oneindige vlakte betekend in het Ma, de taal van de Masai) en Masai Mara (wat het gevlekte land betekent, omdat er hier wat meer boompjes en stuiken zijn). Daarbij moeten de gnoes de Mara rivier oversteken, die vol ligt met 6 meter lange nijlkrokodillen, die wel een gnoe burger lusten. Een spektakel waarbij veel gnoes de overkant door de verwoestende krokodillenkaken, verdrukking, de hoge oeverwand en de sterke stroming niet halen. We zien al van verre de lange slierten van trekkende gnoes vergezeld door groepje zebra’s, die tot de gelukkige behoren en de overkant hebben gehaald. Het zijn er duizenden achter elkaar, het lijkt net een mierenspoor. Zwarte strepen die de gele savanne in vlakken verdelen.
Het eerste roofdier dat we tegen komen is de hyena. Midden op de weg ligt hij lekker op zijn rug. Totaal ongegeneerd met de pootjes uit elkaar (zoals de vrouwtjes in Amsterdam , zou de papa van Eef zeggen). We hebben een korte gamedrive naar onze campingplek. Tegen schemer zetten we onze tent op, naast de rivier de Talek. Onze grote vrienden, de bavianen, zijn ons te slim af. Ze stelen onze heerlijk avocado’s, zo groot als handballen, uit de afgesloten keukenunit. De sinasappels kunnen we nog net redden van de 5 cm lange snijtanden. We maken bij het kampvuur een combinatie van groene kool, tomaat, brood en een blikje tonijn, tot een echte Masai Mara salade. Wij zijn erg gecharmeerd van onze kookkunst en Muriti onze chauf vindt de combi afschuwelijk. De toilet is een hele beproeving hier……een drophole…..in het pikkedonker. Ofwel eerst kijken of er geen oogjes reflecteren van de zaklamp, in het hoge gras op de weg er naartoe, dan alle hoeken en gaten van het toiletje controleren voor je naar binnenstapt, i.v.m. ongenodigde gasten, een knijper op je neus tegen het flauwvallen van de stank, goed mikken en dan ……tsssjjjjjjj…….POF…..
De eerste nacht zijn we omringt door dierengeluiden….tot dat de regen met veel donder en bliksem naar beneden plenst. De windstoten maken dat de regen onder het tent dakje doorslaat en naar beneden lekt. Gelukkig duurt het noodweer maar even en houden we de spullen na wat stapelacties redelijk droog.

Kenia, Masai Mara 17-20 augustus 2010

We verblijven 3 volle dagen op Masai Mara. De eerste 3 dagen gamedriven en een optie op de wildebeast-crossing. We komen erg veel dieren tegen. De kuddes met gnoe’s, waterbuffels en zebra’s nemen in aantal steeds maar toe. Soms staan we er ademloos tussen in. Je ruikt ze, je voelt de aarde schudden als ze weg galopperen, je hoort ze loeien… ze zijn vernoemd naar het geluid dat ze maken “gnoe”. Wat een overvloed aan dieren. Ook de roofdieren doen zich smakelijk te goed aan de overvloed van eten. We komen heel veel leeuwen tegen, in een troep, alleen, slapend, luierend, etend, jagend en dodend. Wel wat luguber om van dichtbij zien hoe de luchtpijp wordt dicht gebeten en je het leven uit de ogen van een gnoe te zien weg trekken. Maar wel fijn dat het gelijk soldaat gemaakt wordt en niet 7 maanden als AH diepvrieskip wordt opgeslagen na klemvast je hele leven in een te klein kooitje te hebben gezeten, niet? Ook de cheeta’s hebben net de buit binnen, ze doen zich te goed aan een gesneuvelde gazelle. Een 20-tal gieren wacht geduldig op hun buurt. Ofwel 30 minuten later is de hele gazelle in het nix (alias maagjes) verdwenen. Bij de Mara rivier is het een drukte van jewelste.. De grote nijlkrokodillen vertonen een nieuwe sport , genaamd Wogby, een combinatie van rugby en worstelen. Er liggen velen gnoe lijken in de rivier en met veel gespetter, geruk en getrek worden de gnoes anatomisch ontleed door de sterkste kaken van het dierenrijk. We hebben dus net een oversteek gemist, maar over de heuvel in de verte komen er al nieuwe slierten gnoe’s naar beneden. Langzaam hopen de duizenden dieren zich op bij de rivierbedding voor de oversteek. Uit het niets duiken de vreselijkste dieren op en met plaatsvervangende schaamte en innerlijk ontploffingsgevaar kijken wij met leden ogen toe…..hoe een stelletje achterlijke gladiolen, mensen genaamd, tot 5 x toe de kudde verstoord die net duikplankklaar stonden. Door er dwars doorheen te scheuren, ze van achter op te jagen, geen ruimte geven om te passeren en de oversteek plaats blokkeren. Gedesillusioneerd keren we na 2 dagen en velen uren wachten en turen kampwaarts, maar gelukkig maken alle andere mooie dieren alles weer goed. We stuiten op een troep leeuwen, waar de jeugd net geslaagd is voor de cursus gnoe vangen en als beloning eerste mogen eten. Na een paar minuten komt mama verhaal halen en eist haar portie op. In de 2e nacht breekt er grote paniek uit onder de bavianen, omdat een luipaard een bezoekje brengt aan het kamp. De watchmen jagen hem vakkundig weg en wij kunnen weer veilig naar het toilet. De dag dat we Masai Mara verlaten wordt onze jeep bijna vertrapt tot koekblik door een passerende kudde olifanten…zo dicht naast de auto lopen ze vredig langs. Na 4 lange rij dagen met de mooiste vergezichten vol met duizenden dieren, die zich wel gewoon houden aan de wetten van de natuur rijden we naar Nairobi. We gaan nog even een bezoekje brengen aan een Masai Dorpje….. a la Volendam. Erg toeristisch voeren ze hun dansje op……
We komen in een leuk hostel terecht, om even bij te komen van alle indrukken. We verruilen het primitieve tijdelijke, tegen een mooie kamer met douche en toilet, zonder lekkage . Het weer is hier nog steeds vreselijk van slag …. Het stortregent al 5 dagen op rij ’s avonds.