Zo stoned als een koala
Door: Kieke
Blijf op de hoogte en volg Kieke en Eef
10 December 2010 | Australië, Ayr
Zo stoned al seen koala
Op www.eefkieke.nl
Staan al de volgende verhalen en veel meer foto's. En euh die website is gewoon veel mooier. Ook daar kan je een berichtje onderaan het verslag achter laten.
Australië, Magnetic Island, Yongala, 15-17 november 2010
Australië, Townsville en Magnetic Island, 15-16 november 2010
We gaan ’s ochtends vroeg op pad en nemen de ferry naar Magnetic Island om te wandelen. We kopen een busticket voor de hele dag om te hoppen en te droppen bij de verschillende wandelroutes. Het eiland is bijzonder klein. We komen aan in Horseshoe Bay waar we één van de beste koffie scoren. Belangrijk detail!
De geplande wandeling daar gaat niet door, want het tij werkt niet mee. We moeten een soort van slufter oversteken die straks vol met zeewater staat, inclusief dodelijke kwalletjes. We besluiten het risico maar niet te nemen en stappen weer op de bus.
De 2de wandeling pakt wel boven verwachting uit. We spotten maar liefs 5 wilde koala’s.
Techniek van koala’s spotten: zoek een grijs propje met een onmogelijk houding in de boom. De koala’s zijn het meest van de tijd knetter stoned van alle eucalyptusblaadjes en chillen in een melow flow bijna de hele dag. Erg prettig voor de foto’s. We vinden er zelfs eentje op ooghoogte die lekker zit te trippen.
Na de wandeling gaan we nog even een kijkje nemen bij Picknick Bay en besluiten dat we beter de ferry terug kunnen nemen. De auto rijdt namelijk nog steeds vrolijk weg als hij scheef staat, dus tijd voor een garage bezoek. We vinden uiteindelijk een fijne garage met een mega stoere vrouwelijke automonteur, Mel. Mel fikst de handrem tijdelijk, het kapotte achterlicht en checkt de banden. Ze is totaal geschokt. De banden mogen maar 34 bar hebben, 3 banden hebben 50 en eentje 18 bar met lek. Dat was al zo toen we de auto gingen ophalen en we hebben er zelfs na gevraagd, maar toen werd de zachte band weg gewuifd. De mensen van de garage snappen niet dat ze ons zo op weg hebben gestuurd. Het is net voor sluitingstijd en morgen vroeg mogen we terug komen om de banden te laten repareren.
’s Avonds heeft Kieke na een aantal dagen onbereikbaar geweest te zijn, contact met het thuisfront en blijkt oma overleden te zijn. Beetje raar om dan zo ver weg te zijn. Voor oma was het beter zo en we besluiten om hier te blijven en een wijntje op omi te drinken en de kaola’s als knipoog van boven te zien.
De volgende dag zijn we vroeg bij de garage. De band wordt gefikst en we kunnen weer veilig de weg op. We rijden Ayr en parkeren ons kampertje op Alva Beach. Best gevaarlijke campsite; eerst verplaatsen we onze auto om niet geraakt te worden door vallende kokosnoten en daarna nog een keer omdat er een mega bijennest vlakbij zit.
Daarna wordt de hele auto wordt binnenste buiten gehaald, want het flesje ketjap is achterin gesneuveld en verplaatst zich als een olievlek door de auto. Gelukkig is de plakzooi beperkt. We ruimen de auto opnieuw in en ook hier begint alles zijn vast plekje te krijgen. We hebben geen bereik en natuurlijk doet de munt telefoon het ook niet om het moment dat het nodig is en is contact met thuis alweer onmogelijk.
Australië, Ayr, 17 november 2010
We moeten vroeg op, want we gaan duiken bij het wrak van de Yongala. Vanaf het strand wordt de boot gelanceerd en we moeten een half uur uitvaren. De Yongala, is zo’n honderd jaar geleden gezonken in een cycloon en met man en muis vergaan. De boot kwam nooit aan in Townsville en er zijn alleen wat koffers aangespoeld op het strand. De Aboriginals die bij het dichtstbijzijnde strand woonde hadden wel die nacht een mega knal gehoord en gerapporteerd. Waarschijnlijk de ontploffing van de machine kamer. Het wrak is pas net naar de WO II ontdekt door een mijnenveger zo’n 30 km uit de kust.
Ook hier zitten die lelijke kwalletje en wij krijgen een stingersuit aan om toch veilig te kunnen duiken. We zien er uit als leden van het Nederlandse bobslee-team. De zee is rustig en de zon schijnt. We plonsen het water in en zakken af naar het wrak. De vissen hier zijn mega groot en er zijn er waanzinnig veel. Er is hier geen rif in de wijde omtrek dus alle vis hoopt hier op. Voor de grote roofvissen is het wrak een soort van onderwater Mac Drive. De grote scholen kleine vis zwermen hier om het wrak voor bescherming, dus er is eten in overvloed. De vissen hier leiden dan ook aan een soort van onderwater obesitas en zijn gigantisch van omvang.
We maken 2 duiken en zien oa: eagle ray, stink ray, zeeslangen, maori wrasse en nog veel meer grote jongens (en kwallen)! Eef was zo onder de indruk dat ze bijna in botsing kwam met een olijf zeeslang. Echt prachtduiken!
We hebben nog een BBQ bij de duikschool en dan gaan we snel op pad om te zorgen dat we bereik hebben en even contact kunnen krijgen met het thuisfront. Wat eindelijk lukte.
We rijden naar Airlie Beach, terwijl zich boven ons grote wolken vormen. In Airlie Beach vinden we nog een plekje onder een mangoboom. De mango’s zijn rijp en vallen zo uit de boom. Overdag zit de boom vol met papegaaien en ’s avonds met de grootste vleermuizen, de flying foxes. Zo nu en dan hoor je ergens ‘BONK’ en is er een mango op een autodakje gekletterd. Wij hebben de auto zo geparkeerd dat de mango ons net ziet raken als ze uit de boom komen zeilen.
Wel hebben we na het eten een veel groter probleem dan een buts van een mango. Ons campertje wordt bijna overmeesterd door groene boommieren. Duizenden kleine ettertjes marcheren over onze vooruit en het dak. We kunnen nog net op tijd alle raampje en deuren dicht gooien om ze buiten te houden. Er af vegen was geen optie en ze kunnen ook nog lelijk bijten. Mmmmmm….. De afwasteil bood gelukkig uitkomst. Ook de buren waren uitgerukt met emmer en met ladingen water konden we de invasie stoppen. Een mieren tsunami van grote omvang spoelde bijna alle mieren van de auto en na wederom het verplaatsten van de auto konden we rustig in bed kruipen.
Wil je weten hoe de travelsoap verder gaat.........?
Op www.eefkieke.nl staan al de volgende verhalen en veel meer foto's. En euh die website is gewoon veel mooier. Ook daar kan je een berichtje onderaan het verslag achter laten.
Op www.eefkieke.nl
Staan al de volgende verhalen en veel meer foto's. En euh die website is gewoon veel mooier. Ook daar kan je een berichtje onderaan het verslag achter laten.
Australië, Magnetic Island, Yongala, 15-17 november 2010
Australië, Townsville en Magnetic Island, 15-16 november 2010
We gaan ’s ochtends vroeg op pad en nemen de ferry naar Magnetic Island om te wandelen. We kopen een busticket voor de hele dag om te hoppen en te droppen bij de verschillende wandelroutes. Het eiland is bijzonder klein. We komen aan in Horseshoe Bay waar we één van de beste koffie scoren. Belangrijk detail!
De geplande wandeling daar gaat niet door, want het tij werkt niet mee. We moeten een soort van slufter oversteken die straks vol met zeewater staat, inclusief dodelijke kwalletjes. We besluiten het risico maar niet te nemen en stappen weer op de bus.
De 2de wandeling pakt wel boven verwachting uit. We spotten maar liefs 5 wilde koala’s.
Techniek van koala’s spotten: zoek een grijs propje met een onmogelijk houding in de boom. De koala’s zijn het meest van de tijd knetter stoned van alle eucalyptusblaadjes en chillen in een melow flow bijna de hele dag. Erg prettig voor de foto’s. We vinden er zelfs eentje op ooghoogte die lekker zit te trippen.
Na de wandeling gaan we nog even een kijkje nemen bij Picknick Bay en besluiten dat we beter de ferry terug kunnen nemen. De auto rijdt namelijk nog steeds vrolijk weg als hij scheef staat, dus tijd voor een garage bezoek. We vinden uiteindelijk een fijne garage met een mega stoere vrouwelijke automonteur, Mel. Mel fikst de handrem tijdelijk, het kapotte achterlicht en checkt de banden. Ze is totaal geschokt. De banden mogen maar 34 bar hebben, 3 banden hebben 50 en eentje 18 bar met lek. Dat was al zo toen we de auto gingen ophalen en we hebben er zelfs na gevraagd, maar toen werd de zachte band weg gewuifd. De mensen van de garage snappen niet dat ze ons zo op weg hebben gestuurd. Het is net voor sluitingstijd en morgen vroeg mogen we terug komen om de banden te laten repareren.
’s Avonds heeft Kieke na een aantal dagen onbereikbaar geweest te zijn, contact met het thuisfront en blijkt oma overleden te zijn. Beetje raar om dan zo ver weg te zijn. Voor oma was het beter zo en we besluiten om hier te blijven en een wijntje op omi te drinken en de kaola’s als knipoog van boven te zien.
De volgende dag zijn we vroeg bij de garage. De band wordt gefikst en we kunnen weer veilig de weg op. We rijden Ayr en parkeren ons kampertje op Alva Beach. Best gevaarlijke campsite; eerst verplaatsen we onze auto om niet geraakt te worden door vallende kokosnoten en daarna nog een keer omdat er een mega bijennest vlakbij zit.
Daarna wordt de hele auto wordt binnenste buiten gehaald, want het flesje ketjap is achterin gesneuveld en verplaatst zich als een olievlek door de auto. Gelukkig is de plakzooi beperkt. We ruimen de auto opnieuw in en ook hier begint alles zijn vast plekje te krijgen. We hebben geen bereik en natuurlijk doet de munt telefoon het ook niet om het moment dat het nodig is en is contact met thuis alweer onmogelijk.
Australië, Ayr, 17 november 2010
We moeten vroeg op, want we gaan duiken bij het wrak van de Yongala. Vanaf het strand wordt de boot gelanceerd en we moeten een half uur uitvaren. De Yongala, is zo’n honderd jaar geleden gezonken in een cycloon en met man en muis vergaan. De boot kwam nooit aan in Townsville en er zijn alleen wat koffers aangespoeld op het strand. De Aboriginals die bij het dichtstbijzijnde strand woonde hadden wel die nacht een mega knal gehoord en gerapporteerd. Waarschijnlijk de ontploffing van de machine kamer. Het wrak is pas net naar de WO II ontdekt door een mijnenveger zo’n 30 km uit de kust.
Ook hier zitten die lelijke kwalletje en wij krijgen een stingersuit aan om toch veilig te kunnen duiken. We zien er uit als leden van het Nederlandse bobslee-team. De zee is rustig en de zon schijnt. We plonsen het water in en zakken af naar het wrak. De vissen hier zijn mega groot en er zijn er waanzinnig veel. Er is hier geen rif in de wijde omtrek dus alle vis hoopt hier op. Voor de grote roofvissen is het wrak een soort van onderwater Mac Drive. De grote scholen kleine vis zwermen hier om het wrak voor bescherming, dus er is eten in overvloed. De vissen hier leiden dan ook aan een soort van onderwater obesitas en zijn gigantisch van omvang.
We maken 2 duiken en zien oa: eagle ray, stink ray, zeeslangen, maori wrasse en nog veel meer grote jongens (en kwallen)! Eef was zo onder de indruk dat ze bijna in botsing kwam met een olijf zeeslang. Echt prachtduiken!
We hebben nog een BBQ bij de duikschool en dan gaan we snel op pad om te zorgen dat we bereik hebben en even contact kunnen krijgen met het thuisfront. Wat eindelijk lukte.
We rijden naar Airlie Beach, terwijl zich boven ons grote wolken vormen. In Airlie Beach vinden we nog een plekje onder een mangoboom. De mango’s zijn rijp en vallen zo uit de boom. Overdag zit de boom vol met papegaaien en ’s avonds met de grootste vleermuizen, de flying foxes. Zo nu en dan hoor je ergens ‘BONK’ en is er een mango op een autodakje gekletterd. Wij hebben de auto zo geparkeerd dat de mango ons net ziet raken als ze uit de boom komen zeilen.
Wel hebben we na het eten een veel groter probleem dan een buts van een mango. Ons campertje wordt bijna overmeesterd door groene boommieren. Duizenden kleine ettertjes marcheren over onze vooruit en het dak. We kunnen nog net op tijd alle raampje en deuren dicht gooien om ze buiten te houden. Er af vegen was geen optie en ze kunnen ook nog lelijk bijten. Mmmmmm….. De afwasteil bood gelukkig uitkomst. Ook de buren waren uitgerukt met emmer en met ladingen water konden we de invasie stoppen. Een mieren tsunami van grote omvang spoelde bijna alle mieren van de auto en na wederom het verplaatsten van de auto konden we rustig in bed kruipen.
Wil je weten hoe de travelsoap verder gaat.........?
Op www.eefkieke.nl staan al de volgende verhalen en veel meer foto's. En euh die website is gewoon veel mooier. Ook daar kan je een berichtje onderaan het verslag achter laten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
