Regen, regen en nog eens regen

Australië, Airlie Beach, Whitsunday’s en Bundaberg, 18-21 november 2010


Australië, Airlie beach en Whitsunday, 18 -19 november 2010

De auto blijft op zijn mierveilig plekje staan en wij maken een uitstapje naar de Whitsunday Islands. Er is niet al te best weer voorspelt de komende week en vandaag zou de beste dag moeten zijn. We gaan met een dagtocht op een comfortabele boot voor families, om de partypoepers en het voorspelde onstuimige weer te omzeilen, i.p.v. een meerdaagse zeiltocht. Tja, ook wij merken dat we een jaartje ouder worden en wat meer luxe verkiezen.
We maken vriendjes met Nico en Mael en hun ouders, een Zwitsers/Nederlands gezin. De kleine mannen hebben de leeftijd van onze neefjes (2 en 4,5) en maken de dag, die totaal in het water gaat vallen, toch tot een feest.
Bij Hook Island is het weer nog redelijk en zou je kunnen snorkelen. We slaan onze snorkel buurt over, na ons onovertrefbaar duikavontuur. We hebben geen zin om ons in een stingersuit, dat eruit ziet als een schaatspak, te wurmen. Op het strand spelen we met de jongens.
Als we richting ‘Het strand van alle foto’s gaan’: White Heaven Beach komt de regen met bakken uit de lucht en stopt de rest van de dag niet meer. Hierdoor zien we het ‘ideaal plaatje’ niet.
We vermaken ons met voorlezen, kletsen en duikfoto’s kijken op de laptop, waar de jongens geen genoeg van kunnen krijgen.
Als we op de camping terug komen staan daar Debbie en Jantien weer met hun camper. We schuiven aan en maken er een gezellige avond. De volgende dag moeten we verkassen, want de camping is vol geboekt met alle scolies (eindexamenkandidaten), die net klaar met de examens zijn.
Het is nog even droog en wij kunnen met ons geïmproviseerde koffie zet apparaat een heerlijk bakkie zetten (afgezaagde colafles, filter vastzetten met knijpers en ….en voila ).
Gelukkig is er niet ver van de hoofdstraat nog een camping waar we een plekje vinden. ’s Avond gaan we gezellig nog een biertje drinken met de Nederlandse meiden in de stad.
De hele nacht regent het maar door. De volgende ochtend vroeg is het kleine beekje achter onze camper verandert in een wildwater rivier, die bijna tot onze camper komt. Eef komt tot op het bot doorweek terug van het toiletgebouw en staat letterlijk tot haar enkels in het water op de straat. We besluiten om 6 uur ’s ochtends om vlug weg te gaan….voor de boel overstroomd. We rijden de Bruce Highway af naar het zuiden om wat kilometers te maken. Het regent bijna de hele dag dus dat komt goed uit.
We willen overnachten bij Yappoon. Daar vinden we nix. Uiteindelijk komen we uit in Emu Park en kunnen slapen op de parkeerplaats van een backpacker.


Australië, Bundaberg, 21 november 2010

De regen roffelt de hele nacht hard op het dak.
De volgende ochtend gaan we ook weer vroeg op pad om iets bijzonders mee te maken. Via via hadden we gehoord dat de zeeschildpadden nu eieren leggen op het strand bij Bundaberg/Bagerra. Het stormt hier hard aan de kust. De zeeschildpadden komen na zonsondergang het strand op om eieren te leggen.
Bij het rangerstation Mon Repos wordt ons geduld op de proef gesteld. Na 3 uur wachten en alles te weten gekomen te zijn over deze prehistorische beesten, die wel 300 jaar oud kunnen worden, is het zo ver. Een ranger komt ons halen. Een loggerhead zeeschildpad heeft zich instinctief het strand over gesleept en is een gat aan het graven om haar eieren in te leggen. In weer,wind en regen lopen we over het strand naar de schildpad, terwijl de golven op het strand beuken. Het is een flinke dame van een meter lang. Ze is druk aan het graven. Nadat de kuil de juiste diepte heeft bereikt, zo’n halve meter, begint het eieren leggen. Het ene ei na het andere plopt eruit. Het lijkt wel een pingpongbal fabriek in volle productie. Ze legt maar liefs 131 eieren. Van de 100 eieren die gelegd worden, zal er maar eentje de leeftijd ven geslachtsrijpheid bereiken. Als alle eieren in de kuil liggen stort ze die weer vol met zand en sleept zich terug naar zee, waar ze al snel in de hoge golfen verdwijnt.
De ranger graaf daarna de eieren weer uit. Ze liggen te dicht bij de zee en hebben hier geen kans om uit te komen. In de duinen wordt er een nieuw gat gegraven en alle eieren worden overgeladen. Wij mogen ook 4 zachte warme pingpongballetje op hun nieuwe plekje leggen. Daarna wordt de kuil weer mooi toegedekt. Over een tijdje zullen hier 131 kleine Schildjes over het strand rennen en aan hun grote levensavontuur beginnen. Een nieuwe levenscirkel is begonnen. Een mooi moment om bij oma stil te staan!