Dol(le)fijnen en dolle meiden

Dollefijnen en dolle meiden

Nieuw-Zeeland, Banks Peninsula, Christchurch, Kaikoura 02-10 februari 2011


Nieuw-Zeeland, Banks Peninsula en Christchurch 02-05 februari 2011

De volgende ochtend rijden we weer richting de kust en vinden we een camping in Akaroa op de Banks Peninsula. We hebben uitzicht op het kleine dorpje vanaf de camping.
De dag erna willen we graag de Peninsula verkennen, maar onze auto vindt van niet. We halen Le Bons Bay nog net. De remmen zijn te heet en het ruik naar verbrand rubber. De weggetjes zijn hier dan ook erg steil. We durven alleen nog maar in z’n 1 naar beneden en zien af van onze verder ontdekkingstocht.
We bellen de verhuurder en we kunnen de dag erna langskomen.
’s Avond gaan we een kijkje nemen in het kleine dorpje en vinden een lekker tentje, dat proppie vol zit, maar waar we met z’n vieren nog net bij passen voor een heerlijke maaltijd!
We moeten vroeg op en rijden naar West Melton om naar de remmen te laten kijken. De camper gaat naar de garage en wij vermaken ons met een boekje in de tuin van de eigenaar. Na 2,5 uur kunnen we weer op pad met nieuwe remblokken en komen op de meest afschuwelijke camping terecht in Christchurch. We doen een wasje en de harde wind waait alles zo weer droog.
’s Avonds staat de camper ineens te schudden, een naschok van 4.0 op de schaal van Richter. Na de aardbeving in september heeft Christchurch inmiddels meer dan 4500 naschokken gehad. Een hoop huizen zijn verwoest, vaak zie je dat de vier muren nog door een mega- tierip bijeengehouden worden of dat de voorgevel wordt gestut.
De 5de hebben we afgesproken bij Oom Bob en Mary, die inmiddels de 80 gepasseerd zijn. Bob is een neef van Kiekes oma, die 60 jaar geleden zijn spullen heeft gepakt. Hij moest toen nog 7 dagen vliegen om in Nieuw-Zeeland te komen. Ook op vakantie gaan naar Nederland was in die tijd nog effe anders; 6 weken met een schip heen en 7 weken terug. Wij schuiven aan rond koffie tijd. Mary heeft allemaal lekkere koekje zelf gemaakt en we kletsen de hele familie Simons even bij. Bob heeft een notitie boekje waarin hij alles van de hele familie bijhoudt en zelfs meer up to date is dan wij in NL. Zelfs in hun fotoboek komen wij onszelf tegen.
De aardbeving heeft ook bij hun een diepe indruk achtergelaten. Er is vooral een hoop service gesneuveld en de 2 schoorstenen zijn naar beneden gekomen. Maar het huis doet het nog prima op wat scheuren na. We gaan samen lunchen bij een zalmrokerij. Na een gezellig middag nemen we afscheid van verre familie, die ineens heel dichtbij is gekomen! Van Mary krijgen we nog een koektrommel met heerlijk zelfgemaakte koekje mee voor onderweg en rijden wij door naar Kaikoura, dat helemaal in een dichte zeemist is gehuld.


Nieuw-Zeeland, Kaikoura 06-10 februari 2011

We hebben een heerlijke camping in Kaikoura met een leuke eigenaar. Hij belt voor ons even het een en ander na, waardoor we op de valreep besluiten de dag erna met Dusky dolfijnen te gaan zwemmen. We stappen op de boot en varen uit tot we bij een school dolfijnen zijn, die tot de horizon rijkt. Zo’n 500-700 dolfijnen dartelen vrolijk om de boot. Wij zitten allemaal in dikke wetsuits gehuld op de achterkant van de boot, wachtend op het signaal om het water in te mogen. De bedoeling is zo achterlijk mogelijk doen en vals zingen door je snorkel, vooral de hoge tonen doen het goed, om de aandacht van de dolfijnen te trekken. We flipperen er op los. Erg leuk! Dolfijnen maken zelfs oogcontact met je en dagen je uit voor en tol wedstrijd. Zijn gaan zo hard mogelijk rondjes zwemmen om je heen en jij moet dat proberen bij te houden. Ofwel Toeter van de Snorkels, die vals hoge tonen toetert door een snorkel en zich duizelig draait aan pirouetten met flippers aan. (Beter omschrijven kan ik het niet.) Je zou denken dat de Yosti-band een zwemuitje heeft als je ons zo hoorde en zag in het water.
Maar goed, tot 6 x toe plonzen we in het water en toeteren er op los om een dolfijn uit te dagen voor een wals. Uiteindelijk moe getoeterd klimmen we aan boord om nog een half uur dolfijnen te kijken boven water en prachtige plaatjes te schieten. De een na de ander haalt gekke fratsen uit en toont zijn kunstjes rond de boot. Soms zo veel tegelijk dat je niet weet waar je kijken moet. Als we voldaan terug varen komen we ook nog 3 albatrossen tegen, die net hebben gevist en te zwaar zijn om op te stijgen omdat hun buikjes vol met inktvis zitten. Dus aan wildlife-foto gelegenheid geen gebrek vandaag.
Lin en Babs staan ’s avond op de stoep en we genieten na van de prachtige dag met een drankje. Wij blijven lekker 3 dagen relaxen, lezen, vervolg reis plannen, kaartjes sturen, foto’s uitzoeken en verhaal schrijven. Wat ons prima bevalt. Met een tussenstop bij de seals rijden we alvast op naar Malborough Sounds om in de buurt van de boot te komen.