Tongariro Alpine Crossing

Tongariro Alpine Crossing


Nieuw-Zeeland, Tongariro Alpine Crossing en Auckland 11-16 februari 2011


Het is een grauwe dag, maar de oversteek van Picton naar Wellington over de Cook Straat is rustig. We besluiten alvast een stuk op te rijden naar het noorden. Voor het eerst staan we in de file, ja Nieuw Zeeland op vrijdag avond kent het ook. Weliswaar een éénbaans file!
We stranden bij Otaki voor de nacht. De volgende ochtend gaan we op pad naar Tongariro. We zijn goed uitgerust en willen graag de Tongariro Alpine Crossing lopen, één van de beste day-hikes in Nieuw Zeeland. Het is een wandeling langs vulkanen, lakes en door kraters. Het weer belooft niet zoveel goeds. Het giet weer eens pijpenstelen en onze camper staat in een steeds groter wordende vijver.
Om 6 uur gaat de wekker en boven ons hangt een groot dik wolkendek. Bij het Tongariro Base Camp worden we opgepikt met een bus om 7 uur en heel langzaam komen er hier en daar flarden blauwe lucht door. Tot onze grote verbazing en groot plezier is het strak blauw boven de bergformatie waar wij +/- 20 km gaan wandelen vandaag. We starten op 1150m. Dik ingesmeerd met schmink (factor 30 en 50) gaan we op pad als Lords of de wandelroute in de voetsporen van Frodo op weg naar Mount Doom en verzinnen we het boze oog er lekker zelf bij in de blauwe lucht.
Het eerste uur gaan we verschrikkelijk vals plat om hoog van Mangatepopo car park naar Soda Springs. Waarna we aan de klim beginnen, Devils Staircase. Zegt genoeg! Na anderhalf uur ploeteren komen we boven met het prachtigste uitzicht wat je je maar wensen kan. Dus Frodo bedankt!!! Mount Doom (Mount Ngauruhoe, een vulkaan) geeft een prachtig contrast met de heldere hemel. Na even uitgepuft te hebben boven op de krater rand, duiken we de South Crater in. Een verademing. We huppelen over de krater bodem en aanschouwen de ruige contouren, lava resten en op gedroogd oranje Lake. Inmiddels zitten we al op 1660m.
Dan het laatste stukje klim, klauter hijg en pufwerk naar de Red Crater en we komen uit op 1886m uit. We zijn halverwege en op het hoogste punt. WAT is de aarde toch waanzinnig, zolang mensen er niet met hun tengels aan zitten. We kunnen 360 ° om ons heen kijken. Zelfs het achterland is helder. Alle aarde kleuren komen terug in de bijzondere rotsformaties. Zwavel rook uit kleine kraters maak onze Lord of Tongoriro scene nog wat spectaculairder terwijl we onze factor schmink nog even bijwerken i.v.m de heftige UV stralen.
We laten ons verrassen door de turkooizen kleur van de Emerald Lakes een stuk verderop in de track, waar we eerst bovenop kijken. Over los lava gruis glijden en glibberen we downhill. Om de Emerald Lakes van dichtbij te bekijken.
Daarna komen we langs het Blue Lake en dalen we langzaam af aan de andere kant van het gebergte. Om 12.30 uur krijgen we een Keteahi hut inzicht, maar het duurt nog een dik uur voordat we daar zijn de weg slingert voordurend van rechts naar links, zodat het op een soort van berg fata morgana leek. Uiteindelijk komen we daar aan met al lichtelijk verzuurde kuitjes en krakende knieën. Afdalen vraagt toch een hoop meer dan klimmen. We moeten nog 2 uur afdalen om bij de parkeerplaats te komen. Het laatste uurtje in het bos gaat met een hoop gemopper, omdat er nog hoopies trappen met ongelijke treden genomen moeten worden met verrotte knietjes. We zijn uiteindelijk rond vieren waar we wezen moeten en stappen op de bus terug naar onze camping. Onze voetjes en knieën lagen helemaal in de prak na 20 km. Gelukkig was er een hottup om onze spiertje even te laten ontspannen. Om half 9 waren onze batterijtjes op en vertrokken we voor 12 uur naar de filmset van onze eigen Lord of the Rings opnames van die dag.

Met strak gespannen kuitjes worden we wakker en rijden terug naar Auckland en naar onze eerste camping met de schaapjes in de wei voor een paar NL(niet lopen)-dagen, voor één de laatste dagen en ‘snik` afscheid van Lin en Babs. We hebben nog 2 gezellige avonden samen en dan springen Lin en Babs op het vliegtuig en zitten er al weer 6½ week Nieuw Zeeland op, die voorbij zijn gevlogen. Wij hebben nog een klooi dag om te wassen, de auto te poetsen en de backpack weer vliegklaar te maken voor Tahiti.