Eiland hoppen

Eiland hoppen

Ps dit verhaal en meer foto's staan op www.eefkieke.nl.


Indonesië, Bali, Amed, 01 oktober 2010

Heidi (vriendin Eef) komt vandaag aan op Bali. We hebben Ida, onze toegeëigende taxi chauf, instructies meegegeven. Hij haalt haar van de airport op, met naambord en drop haar keurig bij ons voor de deur in Amed. We hebben een hoop bij te kletsen met een biertje op de rand van het zwembad. Amstel, dat hier verkocht wordt onder de naam Bintang, (dus paps, we houden de Hansje Reijners traditie hoog)


Indonesië, Lombok, Gili Tranwagan, 02-03 oktober 2010

Het is feest vandaag, Eef wordt voor de 3de keer 33. Heidi’s hele tas zit vol met kaartjes en cadeautjes. Heidi is zelfs bij de ouders van Eef langs geweest. Dus op de vroege ochtend; familie post uit NL. Eef is helemaal hieper de piep en straalt. Uit Heidi’s verrassingenrugtas komen o.a. eerste hulp bij op lang-op- reis levensbehoeften: m&m’s, hagelslag, drop, koffie, thee, stroopwafels, NL-krant en NL-tijdschriften. We zijn dus weer helemaal bij gevoed, bij geroddeld en kunnen zelfs mee doen met de Nederlandse najaarsmode van 2010. Ook bewonderen we de foto en het artikel van Eef in het blad FIGHT,( een blad dat namens KWF is uitgegeven voor jongeren met/na kanker), dat in een oplage van een kwart/half miljoen is uitgegeven in Nederland!
Na het verjaardagsontbijt gaan we op pad en verlaten we Amed, dat een soort van tweede thuis begon te worden. Met de fastboot gaan we naar de Gili’s, eilanden groepje aan de noordwest kant van Lombok. We laten ons afzetten op Gili Trawangan, het party-eiland van de 3, want wij hebben een feestje te vieren! Via skype hebben we nog even live contact met het thuisfront, die ook traditioneel aan de vlaai zitten. De neefjes worden omgekocht met lekkers, om lang zal ze leven uit volle borst te zingen voor de webcam, zodat Eef de stoere mannen kan bewonderen aan de andere kant van de wereld.
Na heel veel rijst met heerlijke prutjes is het tijd voor wat anders. We laten ons verwennen in de sushi-bar aan de zee en met een goed glas wijn toosten we op de 3 x 33. De obers maken er ook nog een extra feestje van, dus i.p.v. vlaai met kaarsjes nu sushi met een kaarsje….beetje creativiteit is nooit weg.
De volgende dag doet Heidi ’s ochtends een opfriscursus duiken en gaan wij al op zoek naar zeeschildpadden tussen de eilanden. Alleen de stroming is zo sterk, dat we als een soort van superman in flight langs het rif vliegen. We moeten oppassen dat we niet als Sesamstraat’s supergrover eindigen en frontaal tegen het koraal smakken. Hand in hand vliegen we in sneltreinvaart langs de kleurige vissen, die in een soort van regenboog veranderen. We zien nog wel een zeeslang. Als we bovenkomen zijn we helemaal aan het andere eind van het eiland beland.
’s Middags duiken we met z’n drieën aan de westkant van eiland bij sharkpoint, een rustige duik, helaas geen haai, maar wel 3 zeeschildpadden en hoopies mooie vissen.


Indonesië, Lombok, Gili Meno, 04-07 oktober 2010

Met de lokale boot, met van die bamboe drijvers, gaan we naar het volgende eiland, Gili Meno. Op de eilanden zijn trouwens geen auto’s of scooters. We laten ons dan ook afzetten met de lokale taxi, paard en wagentje. Opgepropt zitten we klem tussen alle tassen en het paardje maar werken…….. We hebben een hutje waar we niet zo gelukkig zijn. Na 1 nacht houden we het voor gezien; we worden in onze slaap namelijk gebombardeerd met gekko poepjes, de gaatjes in de klamboe moeten we nog provisorisch herstellen met duke-tape en in het bed rollen we lekker naar elkaar. Eef wordt wakker met een vreselijke hoofdpijn en misselijkheid. We gaan dan ook opzoek naar wat luxe en een airco. We vinden Gazebo, houten blokhutten tussen de pijnbomen. Met een beetje fantasie waan je je in Canada. We besluiten de geplande trektocht naar de Rinjani vulkaan op Lombok af te blazen.
Wel even zorgen om Eef, je zit toch ver weg van alles, maar dokter Heidi heeft even haar medische kennis aangeboord in haar vakantie. Reizen is gewoon toch wel heftig en ook daar moet er een nieuwe balans gevonden worden. Langer op 1 plek blijven, kortere reisdagen, verwachtingen bijstellen, sommige plannen skippen en liever goed genieten van minder!

Het eiland is zo klein dat je in 2 uur over de strand een rondje om het eiland kan huppelen, met je voeten door de branding. De branding is zo nu en dan erg sterk, waardoor we dan op het strand gemikt worden en tijdelijk net gestrande walvissen lijken, waarna we onze bikini’s moeten herschikken. We maken nog een mooie duik bij Gili Air en Eef komt langzaam een beetje bij. Nou, is Gili Meno daar ook uitstekend voor. Strandhutjes op de vloedlijn, wit strand, blauwe zee, palmbomen en maar keuze uit 2 eetplekjes.